Ջոն Սմիթ (անգլ.՝ John Smith. ոչ վաղ քան 1579 և ոչ ուշ քան հունվարի 6, 1580, Willoughby, Անգլիայի թագավորություն – հունիսի 21 (հուլիսի 1), 1631, Լոնդոն, Անգլիայի թագավորություն), անգլիացի ծովային, զինվորական, հետազոտող, Ամերիկայում անգլիացիների հիմնած առաջին հարատևած բնակավայրի՝ Ջեյմսթաունի համահիմնադիր, Վիրջինիա նահանգի ղեկավար, Նոր Անգլիայի ծովակալ, գրող։ Լայն զանգվածների պատկերացումներում նավապետ Ջոն Սմիթի կերպարն առնչվում է հնդկացիական ցեղերից մեկի առաջնորդի դստեր՝ Փոքահոնթասի հետ նրա ունեցած «ռոմանտիկ կապի» պատմությանը, որը հենց ինքը՝ Սմիթն էլ շարադրել է։ 1608 թվականի սեպտեմբերից 1609 թվականի օգոստոս ընկած ժամանակահատվածում Վիրջինիա գաղութը կառավարելու ընթացքում նա նախաձեռնել ու իրականացրել է տարածաշրջանի գետերի և Չեսափիքի ծոցի ուսումնասիրման ու քարտեզագրման աշխատանքները, հետագայում հետազոտել ու քարտեզագրել է Նոր Անգլիայի ծովափերը։ Ջոն Սմիթի գրքերն ու քարտեզները կարևոր դեր են խաղացել Ամերիկայի գաղութացմանը ձեռնամուխ եղած անգլիացիներին քաջալերելու գործում։ Տարածաշրջանն անվանակոչելով Նոր Անգլիա՝ նա պնդել է, որ «այստեղ ամեն ոք կարող է լինել իր աշխատանքի ու հողի տերն ու տիրակալը և աշխատող ձեռքերից զատ ոչինչ չունենալով նույնիսկ՝ կարճ ժամանակում կարող է հարստանալ» (“Here every man may be master and owner of his owne labour and land. …If he have nothing but his hands, he may…by industries quickly grow rich.”):
Ջոն Սմիթի բազմաբեղուն գործունեության մեջ առանձնացվում է հատկապես Ջեյմսթաունի հիմնադրման (14 մայիսի 1607 թ.) գործում խաղացած կարևոր դերը։ Առաջին գաղութաբնակներին նա անսպառ եռանդով սովորեցրել է հող մշակել, ձուկ որսալ՝ ապահովելով նորաստեղծ բակավայրի շարունակական գոյատևումը։ Ավետարանից մեջբերումներ կատարելով՝ քարոզել է, որ ով չաշխատի՝ չի ուտի (He publicly stated, “He that will not work, shall not eat”, alluding to 2 Thessalonians 3:10.): Եղանակային անբարենպաստ պայմանները, ջրի ու սննդի պակասը, շրջակա ճահճուտների պատճառած նեղությունները, հարևան հնդկացիական ցեղերի հարձակումները հաղթահարելով՝ նորաբնակները նրա ղեկավարությամբ պահպանել ու ծաղկեցրել են Ջեյմսթաունը, նախադրյալներ ստեղծել Ամերիկայում գաղութաբնակների նորանոր բնակավայրերի հիմնադրելու, Ամերիկայի գաղութացման անչափ հեռանկարային գործն առաջ մղելու համար։
Սմիթի ծննդյան օրը ճշտված չէ. հայտնի է, որ կնքվել է 1580 թվականի հունվարի 6-ին Լինքոլնշիրի Ուիլոուբի բնակավայրում, որտեղ նրա ծնողները ագարակ էին վարձակալել լորդ Ուիլոուբիից։ Ենթադրվում է, որ նա սերել է լանկաշիրյան Սմիթների հին տոհմից։ 1592-ից 1595 թվականներն սովորել է Լաութ քաղաքի Էդվարդ VI-ի անվան դպրոցում։
Հոր վաղաժամ մահից հետո՝ 16 տարեկանից ծառայության է անցել նավատորմում. նախ՝ Ֆրանսիայի թագավոր Հենրի IV-ի, ապա՝ հոլանդական զորքի կազմում մարտնչել է իսպանացիների դեմ, այնուհետև Միջերկրական ծովում ծառայել է առևտրային նավերի վրա, զբաղվել է նաև ծովահենությամբ։ Դրանից հետո մասնակցել է Երկարատև թուրքական պատերազմին՝ 1600-1601 թվականներին կռվելով թուրքերի դեմ ավստրիական Հաբսբուրգների զորքի կազմում Հունգարիայում, դրանից հետո էլ՝ Վալախիայում։ Խիզախության համար արժանացել է հեծելազորի կապիտանի կոչման։
Ավանդազրույցներից մեկի համաձայն՝ Սմիթը մենամարտել է երեք թուրք փահլևանների հետ, հաղթել է նրանց ու գլխատել, որի համար Տրանսիլվանիայի իշխան Սիգիզմունդ Բատորին նրան ընծայել է մի ընտիր նժույգ և երեք փահլևանների կտրված գլուխների պատկերով զինանշան։ Սակայն 1602 թվականին Ղրիմի թաթարների դեմ կռիվներից մեկում Սմիթը վիրավորվել է, գերի ընկել և վաճառվել որպես ստրուկ։ Նոր տերը՝ մի թուրք խան, նրան որպես ընծա ուղարկել է Կոստանդնուպոլիս՝ իր հույն սիրուհուն։ Վերջինս սիրահարվել է Ջոնին, նրան ուղարկել Ղրիմում ապրող իր եղբոր մոտ, որտեղից Սմիթը կարողացել է փախչել և անցնելով Մոսկովիայի, Լեհաստանի, եվրոպական այլ երկրների, ինչպես նաև Հյուսիսային Աֆրիկայի ճամփաներով՝ 1604 թվականին վերջապես հասել է Անգլիա։
1606 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Լոնդոնի Վիրջինյան ընկերությունը Հյուսիսային Ամերիկայի գաղութացումն սկսելու նպատակով ճանապարհել է իրեն պատկանող երեք նավ, որոնք չորս ամիս անց տեղ են հասել՝ բերելով հարյուրից ավելի գաղութաբնակներ, նրանց թվում՝ Ջոն Սմիթին, ում գլխավորությամբ, 1607 թվականի մայիսին ձեռնամուխ են եղել Ջեյմսթաունի հիմնադրմանը։
1609 թվականի աշնանը Սմիթը վիրավորվել է ոտքից, մեկնել Լոնդոն՝ բուժվելու։ Ապաքինվելուց հետո ևս մեկ անգամ (1614 թվականին) եղել է Ամերիկայում։ Կյանքի վերջին 17 տարիներն անց է կացրել Լոնդոնում, որոշ ուսումնասիրողների պնդմամբ՝ աղքատության ու մոռացության մեջ։ Վախճանվել է 1631 թվականի հունիսի 21-ին, թաղվել Լոնդոնի Սուրբ շիրիմ (St. Sepulcher’s Church) ծխական եկեղեցում։